Każdego roku Urząd Morski w Szczecnie realizuje liczne zadania związane z ochroną brzegów morskich, w tym m.in. poprzez sztuczne zasilanie plaż, które jest jedną z niewielu metod w szybki sposób zabezpieczających zagrożone odcinki wybrzeża przed erozją. Metoda ta wpływa także na odbudowę podbrzeża i odtwarzanie się wydm i jest jednym z elementów całego systemu ochrony brzegu, mającym na celu zabezpieczenie wybrzeża w danym rejonie przed wezbraniami sztormowymi, powodującymi erozję brzegów oraz potencjalne zniszczenia infrastruktury, znajdującej się na zapleczu. Piaszczyste, szerokie i wysokie plaże są naturalną formą ochrony brzegów, zarówno wydmowych jak i klifowych, przed erozyjnym działaniem morza. Sztuczne zasilanie plaży polega na przetransportowaniu i rozprowadzeniu piasku pobranego z dna morskiego na wybranym odcinku brzegu, w celu podniesienia poziomu i poszerzenia plaży. Materiał piaszczysty z dna morskiego, który jest odkładamy na plażę, jest wcześniej badany pod kątem czystości i odpowiedniej granulacji. Pobierany jest z dna w odległości kilku, kilkunastu kilometrów od brzegu przez pogłębiarkę ssącą, a następnie „wyrzucany” na plażę poprzez system rurociągów, połączonych z pogłębiarką. Później piasek jest równomiernie rozprowadzany po zasilanym odcinku plaży za pomocą spycharek.
Na zdjęciach: tegoroczne sztuczne zasilanie plaży w Wiciu.
W 2025 roku Urząd Morski w Szczecinie zrealizował już pięć projektów z zakresu sztucznego zasilania plaż w: Rewalu, Ustroniu Morskim, Dźwirzynie, Unieściu i Wiciu. Odłożyliśmy ponad 307 tysięcy metrów sześciennych piasku na odcinkach o łącznej długości 2650 metrów. Koszt tych prac, zrealizowanych ze środków budżetu państwa, to niemal 19,5 miliona złotych. Oprócz tego, w tym roku także plaże w Darłowie i Kołobrzegu zostaną zasilone materiałem piaszczystym, pochodzącym z prac czerpalnych na torach podejściowych do tych portów. W Darłowie już odłożyliśmy ponad 47 tysięcy kubików piasku, po sezonie letnim natomiast na kołobrzeskie plaże trafi kolejne kilkadziesiąt tysięcy kubików.
Sztuczne zasilanie przybrzeżnej strefy morza osadami pochodzącymi z nagromadzeń morskich jest metodą najbliższą naturalnym procesom, zachodzącym na brzegu morskim. Prace, związane z ochroną brzegów morskich, wynikają z ustawowego i statutowego obowiązku administracji morskiej, odpowiedzialnej za budowę, utrzymanie i ochronę umocnień brzegowych, wydm i zalesień ochronnych w pasie technicznym, zgodnie z Ustawą o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. Podstawowym zadaniem sztucznego zasilania jest uzupełnienie deficytu osadów (ubytków plaży i w podbrzeżu) i utworzenie takiego profilu, na którym fale sztormowe ulegają łagodnemu wygaszaniu. Jest to najbardziej harmonijna z naturą metoda umacniania brzegu, jednak powinna być okresowo powtarzana. Sztuczne zasilania przyczyniają się również pośrednio do ochrony przedmiotów ochrony w obszarach Natura 2000, wyznaczonych w strefie wybrzeża, tj. w szczególności nadmorskich gatunków roślin i zwierząt oraz siedlisk przyrodniczych. Efekty prac związanych z ochroną brzegów morskich mają więc pozytywny wpływ na przybrzeżną różnorodność biologiczną i powstrzymanie jej utraty, spowodowanej negatywnym odziaływaniem fal morskich i erozją brzegów. Zachowane zostają cenne i chronione gatunki roślin oraz siedliska przyrodnicze, występujące w pasie plaż, wydm i lasów nadmorskich.
 |  |  |
|---|---|---|